Description
Podczas gry uwalniamy się z wielu emocji i pestek, które tkwią w nas, jak pestka w wiśni. Niewiele potrzeba, aby ją usunąć i cieszyć się smakiem życia. Jest wiele tematów, kóre latami pozostawiamy w sowich sercach i które urastają czasami do wielkich problemów. Podczas gry, może się okazać, że inni uczestnicy mogą nam pomóc w ich rozwiązaniu. Gra pozwala szczególnie dzieciom i młodzieży odkrywać swoje „pestki”, które na co dzień bywają przez dorosłych niedostrzegane.Gra zawiera 50 drewnianych tabliczek tekstowych, umieszczonych w woreczku.
Instrukcja gry:
Spośród graczy należy wybrać przewodnika (opiekuna gry).Uczestnicy gry BEZ PESTKI wybierają z worka hasło i przekazują pozostałym graczom, następnie, według uznania rozwijają temat zasygnalizowany przez hasło. Odpowiedź może być krótka, zawierająca się w jednym zdaniu, bądź dłuższa, będąca opowieścią na temat wyciągniętego hasła. Przewodnik może poprosić o skrócenie wypowiedzi, ale nie może zadawać pytań pomocniczych. Przewodnik może także zapytać, czy kontynuować grę, jeśli uczestnik milczy po krótkiej odpowiedzi. Jeśli temat wymaga dłuższej wypowiedzi lub omówienia jej w sposób szczegółowy, można wybrać jedną osobę spośród uczestników i w innym pomieszczeniu kontynuować rozmowę w mniejszym gronie. Jeśli jest potrzeba rozszerzenia tematu w trakcie gry, zainteresowani wychodzą, a pozostali uczetnicy grają dalej. Temat można również kontynuować po zakończeniu gry.Na zakończenie przewodnik dziękuje wszystkim graczom i zachęca do podziekowań innym za zaufanie.
Joanna –
„Niesamowita gra, która znosi granice między pokoleniami i płciami. Nie tylko można nawiązać interesujące rozmowy, ale także po prostu poznać i zrozumieć myśli innych. Teraz masz szansę zapytać o najlepsze wspomnienie swojej babci lub zbadać, co martwi twoje dziecko. Grając w tę grę nawet nie zauważysz, kiedy minie cały czas.” – Barbara
Andres –
„Moim zdaniem gra stwarza świetne środowisko dla rodzin do prowadzenia rozmów między wszystkimi jej członkami. Jest dobra dla dzieci, które mają problemy z komunikacją. Uważam, że jest bardzo dobrze rozwinięta w sensie pedagogicznym. Nie tylko pomaga lepiej poznać innych ludzi, ale także daje dużo zabawy.” – Andres
Barbara –
„Początek gry nie należał do łatwych. Jeden z synów, który nie ma problemów z wypowadaniem na głos tego, co myśli i czuje, chętnie wziął udział w grze. Z młodszym synem nie było już tak łatwo. Jako, że jest skryty i niezbyt wylewny w swoich uczuciach, nie chciał grać. Wolał zostać obserwatorem. Nie naciskałam, uznając, że jeden potrzebuje chwili na to, żeby się otworzyć, inny zaś wielu godzin lub dni. Pomyślałam jednak, że może za namową starszego brata, bez obecności rodzica dołączy do gry. Dlatego zostawiłam ich samych, ciekawa jak sytuacja się rozwinie. I udało im się zagrać wspólnie. Dlatego jeśli ktoś zastanawia się czy dwóch, nastoletnich braci może zagrać w tę grę, zapewniam, że tak. Chociaż mają bardzo różne charaktery, temperamenty i miałam lekkie obawy, co do ich wspólnego grania, udało im się znaleźć nić porozumienia. Dało się nawet słyszeć ich szczery śmiech. Na moje pytanie „co sądzą o tej grze”, byli zgodni, że jest „fajna.” – Joanna